Een geturfde Glenglassaugh? Ja, net als met BenRiach experimenteert Billy Walker ook met geturfde Glenglassaugh. Het graan wordt door Crisp Maltings aan 30ppm aangeleverd. In de spirit blijft nog zo’n 20 ppm over.
Glenglassaugh Torfa (50%)
Kleur : Zeer licht.
Geur : Erg medicinaal. Volop plakaatverf. Ardbeg-stijl van turf, maar minder citrus-ie. Wat zoeter, wat zwaarder.Een moeras in de zomer, een smeulend houtvuur. Glinsters inclusief. De zilte toets (oester)* wordt hier zelfs versterkt. Ben toch onder de indruk van deze mooie Springbank/Ardbeg/Caol Ila-stijl van medicinale turf. Deze Glenglassaugh heeft wel meer suikerspin en minder citrus. Iets voller misschien – een vleugje sinaasappel. Maar vooral peer weer. Aardige kruidigheid, als heide. Smeulende heide in het voorjaar.
Smaak : Kruidigheid komt nadrukkelijker in de smaak naar voor dan in de geur. Houterige tuinkruiden. Lavendel, rozemarijn, heide, tijm, oregano. Gedroogde provinciaalse kruiden. Plakaatverf, medicinale turf. Vet om leer mee in te wrijven. Ondertoon van vanille. Daartussen kronkelt het suikerspinzoete en de sappige, rijpe conferencepeer.
Finish : Lang. Mooi.
Balans : Meer nog dan bij de Glenglassaugh Revival of Evolution spreekt hier de potentie. Laat ons eerlijk zijn : al bij al blijven dit zeer jonge whisky’s. Maar wat hier geserveerd wordt, doet halsreikend uitkijken naar het moment deze rakkers het volwassendom betreden. Hopelijk blijven ze niet in de puberteit steken.
* Soms is een beetje uitleg op z’n plaats. Deze Glenglassaugh past binnen een tasting van meerdere Glenglassaughs : de (ongerijpte) Spirit, de Revival en Evolution. Al in de (ongerijpte) spirit waren oetsersap en peer zeer herkenbaar – in de notes verwijs ik vaak naar deze spirit terug. Deze aanpak was zeer leerrijk : door eerst de spirit te proeven, zie je duidelijker waar een rijpingsproces naartoe evolueert. Helaas zijn de meeste spirits van whisky distilleerderijen onmogelijk of zeer moeilijk te vinden.
Daily expressions of sweet and sour 